เศษของความรัก ที่ฉัน ต้องรับ เอามา เจ็บช้ำ
ปนคำร่ำลา มันเจ็บเกินทน ฮือฮือ ต้องเจ็บกี่หน ฮือฮือ
กลิ่นของดอกไม้ ที่ฉันเคยหอม ที่ฉันเคยดอมดม อยู่นั้น
มันทำให้ใจต้องทุก ต้องทรมาน เจ็บนี้มันคงต้องปวดอีกนาน
ฉัน เออ เออ ดันเอาหัวใจ ไปผูกเอาไว้
เลยโดนพิษของกุหลาบนั้นไป ทำไม่ไม่จำสักที
ฉัน เออ เออ หลงกลิ่นดอกไม้ ไม่มีทางหนี
เอาฉันออกจากตรงนี้ที ได้ไหม
คนอย่างฉันไม่คู่ควรมีความรักดีๆ อย่างใครเขา
ถูกหักหลัง ซ้ำๆ ไม่จำ ทุกการกระทำทมันปวดร้าว
พอหรือยัง หนอใจที่เจ็บ พิษของกุหลาบยังมอมเมา
ดื่มน้ำจัณฑ์ให้มันทุเลา ก็ยังไม่เห็นจะหายดี
ติดอยู่ในวังวนเพราะรัก ฉันรักแต่เธอสุดหัวใจ
แต่สุดท้าย ก็โดยเธอ หลอก ให้ใจช้ำชอกอยู่ร่ำไป
ทำไมถึงจำ ทำไมไม่ลืม แล้วปล่อยพิษรัก ให้จางไป
แต่ดันเลือกที่จะกำมือไว้ ทั้งที่ดอกไม้นั่นทิ่มแทง
ฉัน เออ เออ หลงกลิ่นดอกไม้ ไม่มีทางหนี
เอาฉันออกจากตรงนี้ที ได้ไหม
คนอย่างฉันไม่คู่ควรมีความรักดีๆ อย่างใครเขา
ถูกหักหลัง ซ้ำๆ ไม่จำ ทุกการกระทำทมันปวดร้าว
พอหรือยัง หนอใจที่เจ็บ พิษของกุหลาบยังมอมเมา
ดื่มน้ำจัณฑ์ให้มันทุเลา ก็ยังไม่เห็นจะหายดี
ติดอยู่ในวังวนเพราะรัก ฉันรักแต่เธอสุดหัวใจ
แต่สุดท้าย ก็โดยเธอ หลอก ให้ใจช้ำชอกอยู่ร่ำไป
ทำไมถึงจำ ทำไมไม่ลืม แล้วปล่อยพิษรัก ให้จางไป
แต่ดันเลือกที่จะกำมือไว้ ทั้งที่ดอกไม้นั่นทิ่มแทง
ทั้งที่ดอกไม้นั่นทิ่มแทง